Ortalıkta sürekli dolaşan bir söz var, “karşımıza çıkan her olay bize bizi yansıtıyor.” Aynalar diyoruz ya buna. Nasıl yani diyeceksin, karşımdaki bencilse bende mi bencilim? Evet bencilim, bugün olmasa da hayatımın bir noktasında bencildim, bencil tavıra karşı savunmam o kadar güçlendi ki, bu ağır sonuçlar yarattı ve bir sendrom haline geldi. Ben unuttum ama bilincim, alt kişiliğim unutmadı. Kabul etmesi ne kadar zor değil mi?
Geçenlerde bir arkadaşımın yalanını yakaladım, zaten uzun zamandır da güvenmiyordum bekliyordum böyle bir atak, gözüm üstündeydi. Bunun üstüne içimdeki o sıçramayı yaparak “ hah işte haklıydım, busun sen” diyerek egomun verdiği güçle alt ettim onu, içim rahattı, haklıydım benlik bir durum da yoktu, ben yalancı değilim ki bu bir yansıma olsun.
Bu ara okuduğum kitapta diyordu ki, “karanlığınla yüzleşmezsen sahte haklılığınla mutsuzluğuna devam edersin. “ O an yükseklerden bir jeton yuvarlandı ve düştü. Bu olay bilincime geldi ve kendimle ilgili bu durumu nerde kaçırdım diye düşünmeye başladım. Halâ inkar ediyordum “ben yalancı değilim”. Ama arkadaşıma olan güvensizliğim kendimle ilgiliydi. Çünkü Evren’in kuralları istisna tanımaz. Her olay her durum ince ince çalışır, hiç birşey tesadüf değildir ve her olay bize bizi yansıtır. Eğer görmezsen inkar etmeye devam edersen bunu sen idrak edinceye kadar bırakmaz, farklı olaylarla farklı kişilerle kendini göstermekten asla vazgeçmez. Bu sandığımız gibi bir ceza filan değil, tam tersi hediyeler saklı içinde. Evet ben yalan söyledim, sene bilmem kaç. Ve bu yalanın bana ödülü ‘dürüst insan olmaya çalışmakla’ geldi. Bugün dürüst güvenilir kabul gören bir insansam bunu söylediğim yalana borçluyum. Dürüstlüğü bu yalanla öğrendim. Şimdi bu alt kişiliğimi göstermek için karşıma çıkan yansımaları kabul ediyorum ve yalancı olan beni kucaklıyorum. Hediyelerin için teşekkür ederim. Bugüne kadar seni görmezden geldiğim için de özür dilerim. Lütfen beni affet.
Kimi neyle yargılıyorsun, hayatındaki kısırdöngü hangi duygun üzerine, görmediğin kendin yüzünden kimleri kaybettin, sor kendine, “bana burda hangi alt kişiliğimi göstermeye çalışıyorsun”, kibirli olan insanlar rahatsız mı ediyor seni, kendi kibrini bul, senin onu bulup kabullenip kucaklamanı bekliyor ve sen görmedikçe bunu hep yansıtacak sana. Bütünlüğü yaşamak, kendini sevmek; kendini tüm alt kişiliklerinle kabul etmek demek. Kendini sevmeyen kimseyi sevemez ve sen kendini olduğun gibi kabul etmezsen kabul görmezsin. Evet biz saf sevgiden oluşuyoruz, içimizde sevgiden ilahi bir derya deniz var. Bunun yanında Unutulmaması gereken bir şey de, değerler zıttında saklıdır ve hepimiz Herşey olabiliriz, herşey yapabiliriz. Tüm karanlığın, ışığını bulman için orda. Işığı arıyorsan karanlığı geçmen lazım, karanlık da Işıkta sensin. İçindeki karanlığın ödüllerini bul, bugünkü seni sen yapan onlar. Hadi gel kucaklaşma zamanı barış imzalayalım, çok zaman kaybettik dışardakilerle ❤️

Hiç yorum yok:
Yorum Gönder